Mijn 2de CI 11 jaar na de plaatsing van mijn eerste cochleair implantaat werd een 2de
CI aan mijn rechteroor ingeplant. Hier kan je alles lezen over de operatie en de revalidatie. Via de onderstaande linken kan je direct naar een onderdeel springen.
Voor de operatie
Oktober 2015 vernam ik dat het ook voor een volwassene mogelijk was om een tweede CI aan te vragen. Nadat ik meer informatie had ingewonnen, bleek dat er een aanvraag ingediend moet worden bij het bijzonder solidariteitsfonds.
Dat een CI nog meer zinvol is bij een slechtziende of blinde is uitvoerig bewezen. Daarom voorziet het RIZIV al enkele jaren een uitzondering voor terugbetaling van een 2de CI bij slechtziende/blinde jongeren tot 18 jaar (waar dit voor andere dove kinderen maar tot 12 jaar is). Bij het RIZIV weten ze dat goed horen ontzettend belangrijk is als je niet goed ziet (zowel voor richtinghoren, spraakverstaan in lawaai en vanop afstand enz). Belangrijk is dat je een gehoorverlies aan beide kanten hebt. Een aanvraag doen bij het bijzonder solidariteitsfonds is dus zeker de moeite waard voor jongeren boven 12 jaar én voor volwassenen. De aanvraag moet worden ingediend door het multi-disciplinaire team dat de implantatie zal uitvoeren.
Op 5 januari 2016 had ik een afspraak met Ellen, de audiologe in het UZ Antwerpen om een dossier samen te stellen. Voor het multi-disciplinair team van het UZA was dit de eerste keer dat ze een aanvraagdossier samenstelden voor een 2de CI bij een volwassene. In het jaar dat erop volgde heb ik een aantal oog- en oor onderzoeken gedaan om het dossier aan te vullen. Ik heb zelf ook een motivatie geschreven waarom een tweede CI nodig was in mijn geval. Er werden ook Nederlandse criteria voor een bilaterale implantatie bij doofblinden aan het dossier toegevoegd.
Eind mei 2017 was het aanvraagdossier eindelijk klaar en kon ik het indienen bij de mutualiteit. Vanuit de mutualiteit werd de aanvraag naar het RIZIV gestuurd, waar het College van artsen-directeurs een beslissing zou nemen. Ik zou een brief krijgen met het antwoord.
Op 6 september 2017 viel de brief in de bus met het antwoord: "Het College van artsen-directeurs heeft met betrekking tot de aanvraag van uw voormeld lid, tijdens zijn vergadering van 23-08-2017 de volgende beslissing genomen: gunstig voor een principiële aanvraag in het kader van artikel 25bis." Een goede reden om een groot gat in de lucht te springen, want ik kreeg eindelijk een tweede CI, waar ik zo lang op gewacht heb.
Ik heb meteen de audiologe verwittigd dat de aanvraag goedgekeurd was en de afspraken konden worden gemaakt. De operatie zou plaatsvinden op dinsdag 17 oktober om 11 uur.
Op 7 oktober 2017 verscheen een artikel in de Gazet Van Antwerpen over de implantatie van mijn 2de CI.
De operatie
17 oktober 2017
Dinsdagmorgen 17 oktober meldde ik me al om 7 uur aan het onthaal van het UZA. Daar werd ik doorverwezen naar de inschrijving voor opname, waar ik mijn nummertje moest afwachten. Die nummertjes stonden in het klein op een TV-scherm, wat nogal moeilijk leesbaar was. Ik hield het scherm goed in de gaten tot het mijn beurt was. Bij de inschrijving werden een aantal vragen gesteld en kreeg ik een armband met mijn naam en geboortedatum. Tijdens mijn opname werd er vaak naar mijn naam en geboortedatum gevraagd, als extra controle dat ik de juiste persoon was. Ook deze keer was er geen tweepersoonskamer beschikbaar.
Na de inschrijving moest ik route 76 volgen. Met de lift kwam ik op de 3de verdieping, waar ik me moest aanmelden bij de verpleging. De secretaresse bracht me naar een kamer voor 4 personen, waar al een Afrikaanse dame aanwezig was. Zij werd ook geopereerd en we deden een babbeltje. Na een paar uur werd ze opgehaald voor haar operatie.
Gelukkig had ik een heel dik boek en mijn smartphone bij, want het wachten duurde enorm lang. Ik zou geopereerd worden om 11 uur, maar na 12 uur zat ik nog steeds te wachten. Ondetussen kwam er nog een vrouw binnen, die samen met haar man wachtte tot ze opgehaald werd voor haar operatie. Ze kreeg oogdruppeltjes, dus vermoedde ik dat ze voor een oogoperatie kwam. Na een tijdje werd zij opgehaald voor de operatie en was ik de enige die overbleef op de kamer. De tijd kroop langzaam verder.
Na een hele tijd lezen kwam er eindelijk een verpleger om mij te komen halen. Ik deed mijn operatiekleed aan en de verpleger hielp mijn steunkousen aantrekken. Tegen 15 uur werd ik naar de wachtkamer gebracht. Deze keer kreeg ik geen kalmeerpilletje en kon ik even TV kijken. Het scherm was zo klein dat ik geen ondertiteling kon lezen. Dus veel had ik niet aan die TV. Na een kwartiertje wachten kwamen ze me halen en brachten me rechtstreeks naar de operatiezaal. Bij deze heb ik dus ook eens een operatiezaal in het echt gezien. De anesthesiste stelde zich voor en stak een naald in mijn arm voor de baxter met verdoving. Er werden plakkertjes voor elektroden op mijn lichaam geplakt. Ik kreeg ook een rubber bescherming op mijn armen. Omdat ik mijn CI links nog in had, vroeg ik aan de verpleger of hij mijn CI in de brillendoos kon stoppen die ik bij had. Dan kreeg ik een zuurstofmasker op en moest ik een paar keer diep ademen. Intussen werd ik verder voorbereid voor de operatie.
Rond 18 uur werd ik wakker in de recovery. Ik weet nog dat ik gedroomd had, maar niet meer waarover. En deze keer was ik meteen goed wakker. Er stond direct een verpleegster naast mijn bed. Ik kreeg de brillendoos waar mijn CI in zat en duwde de magneet onder het verband op mijn hoofd. Dat ging met veel moeite en schuiven. De verpleegster vroeg of alles goed was. Ik had het koud en ik had last van de bibber. Dus werd er een thermische deken over mij gelegd. Met de deken werd het al gauw aangenaam warm en stopte het bibberen. Ik probeerde nog wat te slapen, maar geraakte niet meer in slaap. Ik had enorme dorst en het drukverband deed ook al wat pijn. Slapen lukte niet meer, dus vroeg ik na een tijdje of ik terug naar de kamer mocht. Ik wist dat mijn tante nog zou langskomen tijdens het bezoekuur 's avonds.
Als de anesthesist de goedkeuring gaf mocht ik terug. Daar moest ik nog even op wachten. Rond 20 uur mocht ik eindelijk weer naar de kamer. Op de hoek stond mijn tante al op mij te wachten. Het bezoekuur was voorbij, maar omdat ze zo lang op mij moest wachten mocht ze nog even binnenkomen. De kamer was intussen helemaal vol. De twee dames die ik eerder die dag zag, waren ook terug van hun operatie. En er was nog iemand bij gekomen.
Ik had ook behoorlijk veel last van de magneet van mijn CI onder het drukverband. Dus deed ik de CI even uit. Maar dat was dan weer té stil dus probeerde ik de CI bovenop het verband. En dat ging perfect. De magneet bleef hangen en ik kon alles horen.
We hebben nog wat tv gekeken en nog op de smartphone gezeten. TV kijken was moeilijk: op het kleine scherm kan ik ondertiteling niet goed lezen. Bovendien was het niet mogelijk om teletext-ondertiteling te activeren. Rond 22 uur zetten we de tv's uit en gingen we slapen.
Van slapen kwam niet zo veel in huis. Ik had behoorlijk veel pijn van het drukverband. Ik heb 's nachts een paar keer aan de verpleegster een pijnstiller gevraagd, maar dat leek weinig effect te hebben. Door de pijn kon ik niet slapen.
Op de foto hieronder kan je zien hoe ik eruit zag vlak na de operatie. Ik droeg een drukverband met een kompres op de wonde.
18 oktober 2017
Tegen de ochtend moet ik toch in slaap gevallen zijn, want om 7:15 wekte de verpleegster mij voor de bloeddrukmeting. Ik deed mijn CI in en hoorde al meteen iemand lachen. Het was al meteen vrolijk en druk op de kamer. Mijn bloeddruk was in orde, en als ik gegeten had, mocht de baxter ook weg.
Even later werd ik door een verpleger opgehaald om naar de NKO-arts te gaan. Net op de moment dat ze mijn ontbijt brachten. De verpleegster zei dat ik nog om thee kon vragen als ik terug was.
Aan de NKO moest ik even wachten. Een jonge assistent kwam me halen en zei dat de operatie goed en vlot verlopen was. Ook de elektroden in mijn hoofd reageerden goed op de tests. De verwachting was dat ik goed zou horen met mijn nieuwe CI. En omdat ik links al een CI heb is de verwachting dat ik rechts sneller zal wennen dan 11 jaar geleden. Of dat waar is zal de komende weken duidelijk worden. Hij schreef ook antibiotica en pijnstillers voor die ik thuis moest innemen.
Ook professor Van Den Heijning kwam langs om naar mijn oor te kijken. Hij zei dat er 10 dagen geen water aan mocht komen, tot de plakker achter mijn oor verwijderd werd. Alles was in orde, en als ik me goed genoeg voelde mocht ik die dag naar huis.
Er werd nog een afspraak gemaakt voor maandag 23 oktober voor nazicht en even later mocht ik terug naar mijn kamer. Daar kon ik eindelijk aan mijn ontbijt beginnen. Ik had honger na meer dan 24 uur niet te eten. Na het ontbijt kroop ik even weer in bed om te wachten op een verpleegster die een nieuw drukverband zou aanleggen en de baxter weghalen. Nadat ik verzorgd was en een pijnstiller gekregen had, profiteerde ik van de bewegingsvrijheid om alvast wat spullen in te pakken. En dan was het wachten tot mijn moeder me kon komen halen.
's Middags kregen we warm eten: witte zalm met puree en schorseneren in witte saus. Het eten smaakte wel goed. Mijn smaakpapillen werkten deze keer beter dan na de vorige operatie. Maar ik merkte toch dat het eten wat flauw smaakte. Daarna ging ik een boek lezen en wat op de smartphone tot mijn moeder kwam.
Om 17:30 kwamen de verpleegsters nog boterhammen met kaas brengen. Ik heb dan nog een boterham met confituur gegeten en wat kaas. Iets na 18 uur was mijn moeder daar. Ze stond in de file en was daarom iets later. Ik nam afscheid van mijn kamergenotes en we vertrokken meteen naar huis. Onderweg stopten we even bij de apotheker om de medicatie op te halen.
Na de operatie
De eerste nacht weer thuis had ik vrij goed geslapen. Ik had minder last van hoofdpijn door het drukverband. Ook de week daarop sliep ik 's nachts goed en had ik weinig last van pijn. Alleen was ik een beetje suf van de medicatie. De eerste dagen kon ik nog niet veel doen, buiten TV kijken.
Omdat mijn smaakzin rechts niet goed werkte, had mijn eten niet zo veel smaak. Als ik iets pikant at, proefde ik dat niet dat het pikant was.
23 oktober 2017
Om 11.30 moest ik op controle bij Prof Van Den Heijning. Mijn moeder en ik waren goed op tijd in het UZA. We hebben niet lang moeten wachten, want we zaten al om 11.30 bij de stagiare in de kamer. Ze vroeg of ik mijn medicatie nam, en welke ik precies nam. Dan keek ze achter mijn oor, de wonde was mooi genezen. De draadjes mochten er zelfs uit. Ze ging de professor halen zodat hij ook even kon kijken.
Nadat de professor de wond had bekeken en gezegd dat alles in orde was, knipte de stagiaire de draadjes door. Ik verwachtte me weer aan een pijnlijke bedoening. Maar er waren maar 2 draadjes die doorgeknipt moesten worden. Deze keer voelde ik er niets van. Daarna riep de stagiare een verpleegster om een nieuw verband over de wond te plakken. Deze moest nog een week blijven zitten, en ik kreeg een extra verband mee naar huis.
Bij de secretaresse maakte ik een nieuwe afspraak voor maandag 30 oktober.
30 oktober 2017
Vandaag werden de plakker en de strips verwijderd. De jonge assistent nam deze taak op zich. De wond was mooi genezen en zag er goed uit volgens hem. Dan ging hij prof Van Den Heijning halen.
Terwijl we wachtten vroeg ik mijn moeder om even te kijken. Ze zei dat ze een 'komma' zag, maar er zou al snel niets meer te zien zijn.
De professor kwam binnen en keek ook naar de wond. Ook hij vond dat het er goed uit zag, en ik mocht (eindelijk) mijn haar wassen. Mijn volgende bezoek aan het UZA was de eerste fitting, en dan zou ik hem normaal niet meer terugzien. Tenzij er problemen waren, dan kon hij er nog bij geroepen worden. We namen afscheid en hij wenste mij veel succes met de revalidatie.
Weer thuis sprong ik meteen onder de douche. Ik was blij dat ik eindelijk mijn haar kon wassen. Na zo lang je haar niet wassen doet het deugd om weer met een frisgewassen hoofd rond te lopen.
De fitting
7 november 2017
Vanaf nu werd ik effectief een bilaterale CI-drager. Eindelijk was het zo ver dat ik mijn 2de CI kreeg! Om 14 uur had ik een afspraak in het UZA met de audiologe, Ellen. Omdat ik de eerste was die een Nucleus 7 kreeg, was er iemand van Cochlear aanwezig bij de fitting. Ellen moest het fittingprogramma nog goed leren kennen.
Na een kort babbeltje begonnen we met de fitting. Eerst waren er testen met piepjes waar ik moest aangeven of ik ze kon horen. Dan of de piepjes luider of stiller waren dan de vorige.
Uiteindelijk werd de CI aangesloten en ik hoorde... gepiep. Het leek of ik een fluitend hoorapparaat in had, wat ik wel grappig vond. Het kabaal van de vorige keer bleef gelukkig uit. Toen hoorde ik gepiep, geschraap, geratel, geruis,... Ook deze keer kon ik geen stemmen horen. Ook mijn eigen stem hoorde ik niet.
Even later moest ik mijn linker CI indoen en het geluid rechts verdween. Net zoals tinnitus die verdwijnt omdat er geluidsprikkels zijn. Er werden 4 programma's op mijn CI gezet. Ik startte met programma 1. De volgende dag mocht ik programma 2 gebruiken dat iets luider was. De dag daana programma 3 dat nog iets luider was en daarna programma 4. Ik werd een week later op de fitting verwacht met de CI op programma 4. Maar als het geluid te hard stond mocht ik een programma lager schakelen. Verder kreeg ik ook de raad om regelmatig de linker CI uit te schakelen, zodat het rechteroor zo snel mogelijk aan de nieuwe geluidsprikkels kon wennen.
Ik kreeg een grote en handige rugzak mee met CI-gerief. Die rugzak kan ik nog gebruiken voor trektochten. Ellen gaf ook uitleg over de werking van het CI-toestel, de afstandsbediening en de accessoires die mee in de kit zaten (zoals de zwemkit).
Op weg naar buiten had ik op de wc even mijn linker CI uitgezet. Weer dat gefluit. Maar ik kon wel de rits van mijn jas horen dichtgaan. Ook op de bus naar huis had ik de linker CI afgezet. Ik hoorde een gefluit van jewelste in mijn oor. De motor van de bus kon ik niet horen. Ik hoorde het wel een beetje als de bus hard optrok. Er kwam iemand met hakken voorbij en die hoorde ik op de grond tikken.
De volgende dagen ging ik steeds meer geluiden horen. Ik zette de linker CI uit als ik alleen thuis was. De eerste dag hoorde en herkende ik weinig geluiden. De tweede dag gebruikte ik programma 2, dat iets luider was. Ik kon al wat meer geluiden herkennen, zoals stromend water en de wc die doorgespoeld werd.
Donderdag ging ik over naar programma 3 en dan hoorde ik dezelfde geluiden als de dag ervoor. Ik kon mijn stem horen, het rammelen van het toetsenbord, voetstappen,... en nog enkele andere geluiden tussen het fluiten van mijn CI in.
Het onderstaand filmpje geeft een beeld weer wat ik na de eerste fitting hoorde met mijn 2de CI.
Vanaf vrijdag gebruikte ik programma 4, het luidste programma. Ik hoorde dan weer iets meer, maar spraak verstaan ging nog niet. Ik kon al wel iets van stemmen horen als ik mijn linker CI uitschakelde. Dat deed ik niet vaak omdat ik dan geen gesprekken meer kon volgen. Het gefluit werd minder en ik hoorde ook vaker gezoem en geraas.
Op maandag 13 november ging ik voor de eerste keer na de operatie weer fitnessen.
Daar heb ik ook de linker CI uitgeschakeld. Tijdens de fitness kon ik het ritmisch getik horen van de muziek die in het fitnesscentrum werd afgespeeld.
14 nove mber 2017
Om 11 uur was ik weer present in het UZA voor de tweede fitting. Eerst werd het CI-toestel verder afgesteld. Ellen liet piepjes horenen ik moest aangeven of dat luid genoeg was of te luid. Dan werden er weer 4 programma's op mijn CI gezet. Ik moest beginnen met programma 1, met de metingen van vandaag. Vrijdag mocht ik naar het 2de programma, dat 5% luider is. Zondag of maandag kon ik overschakelen naar programma 3 dat 10% luider is. Ik kon zowel mijn stem als die van Ellen horen maar het klonk nog wat stil.
Daarna nam Ellen me mee naar de geluidsdichte cabine voor gehoortesten. Eerst het gehoor getest met enkel de rechter CI. Ik moest mijn hand opsteken als ik de piepjes hoorde. Dat ging vrij goed. Daarna een test gedaan van beide oren zonder CI. Links hoorde ik niks maar ik voelde soms de koptelefoon trillen. Rechts kon ik soms piepjes horen. Na de test liet Ellen het audiogram zien met het verschil tussen gehoor met CI en zonder CI. Op het audiogram kon je ook het verschil zien tussen de meting van mijn rechteroor voor en na de operatie. Ik had nu rechts een gehoorverlies van 105-110 DB (vroeger rond 95 DB). Het is mogelijk dat mijn restgehoor de komende weken nog zou verbeteren of terugkomen. Met CI had ik een gehoorverlies rond 30-35 DB. Wat volgens Ellen zeer goed was.
Nadien kreeg ik nog een kaartje met het bewijs dat ik 2 CI's draag. Dat kan ik onder andere op de luchthaven gebruiken om door de metaaldetector te gaan. En ik bewaar het samen met mijn paspoort zodat hulpdiensten in geval van nood ook kunnen zien dat ik metaal in mijn hoofd heb.
Er werden ook afspraken gemaakt voor de hoortrainingen. De eerste hoortraining was al gepland voor 16 november. De fitting van 27/11 werd verzet naar 11/12 omdat ik met deze goede resultaten niet zo snel moest terugkomen na de 3de fitting op 20 november.
Even later zat ik op de bus met enkel mijn rechter CI aan. Ik kon de motor van de bus een beetje horen tussen het lawaai van de CI. Deze zoemde hard en soms hoorde ik gepiep als er meer geluid was. Onderweg stapte een klas op de bus en ik kon de kinderen horen babbelen.
20 november 2017
Ik zette de linker CI af en we begonnen meteen met de piepjes. Ellen liet piepjes horen en ik moest aangeven of ze te stil, luid genoeg of te luid waren. Na een tijdje zette ze mijn CI weer op geluid. Ik hoorde meteen weer gepiep en geruis. Ellen haar stem klonk nog heel stil. Dus deed ze een bijstelling om de stem luider te krijgen en de ruis zachter. Dat was meteen een verbetering, haar stem was al duidelijker.
Dan deed Ellen nog een paar testjes. Met een blad voor de mond zei ze de dagen van de week: dinsdag, zaterdag, donderdag.... Ik kon alles perfect nazeggen. Dan moest ik zinnetjes nazeggen: Mijn jas hangt aan de kapstok, wanneer begin je weer te werken, morgen ga ik terug werken,... Ook dat verliep prima.
Net zoals bij de eerste CI was de derde fitting een 'kantelmoment' waarbij ik na deze fitting ineens stemmen van mensen beter kon verstaan. Onderweg naar huis kon ik de motor van de bus prima horen. Terwijl het lawaai van de CI steeds meer verdween, ging ik steeds beter en "in stereo" horen.
5 februari 2018
Deze keer wilde de fitting maar niet lukken. Ellen probeerde een paar keer om de CI met de pc te koppelen maar het ging niet. Ze dacht dat het aan de zwemspoel van mijn CI lag. Ik had de zwemspoelen op omdat ik na de fitting nog ging zwemmen.
Dus deden we wat testen in de geluidsdichte cabine. De testen met CI gingen goed, maar bij de test van het restgehoor zonder CI hoorde ik enkel in het begin piepjes. Ik kon precies maar 1 toon horen. Ellen zei dat de test met de CI bijna zo goed is als met de linker CI. Het was zelfs al beter dan vorige keer. Mijn gehoor was op de goede weg!
11 juni 2018
De fitting begon zoals gewoonlijk met luisteren naar piepjes en aangeven of ik ze goed hoorde. Daarna even een test in de geluidsdichte cabine om mijn gehoor met de CI rechts te meten. Eerst deed ik de test met piepjes waarbij ik mijn hand moest opsteken, daarna woorden en zinnen nazeggen met geruis. Achteraf bleek dat mijn spraakverstaan met de CI 90% was. Dat was al weer iets beter dan de vorige keer!
Ellen vertelde ook dat het UZA voor een andere patiënt met ushersyndroom een aanvraag voor 2de CI had ingediend. Dat is ook leuk om te weten natuurlijk. Alle Ushers die een 2de CI kunnen gebruiken, kunnen dit aanvragen via het Bijzonder solidariteitsfonds.
De hoortraining
16 november 2017
Bij de eerste hoortraining kwam ik een half uur te laat, omdat de bus mij aan de halfte heeft laten staan. Ik moest dan nog snel de trein naar Antwerpen nemen, en dan nog een bus naar het UZA. Uiteindelijk konden we, een half uur later dan gepland, met de eerste training beginnen.
Echt veel konden we nog niet doen omdat er nog te veel storing op mijn CI zat. Het was eerder een kennismaking dan een echte training. Als ik kon liplezen verstond ik de logopediste, Lotte, met enkel rechter CI. Ze heeft ook wat testen gedaan om te kijken wat ik al kon verstaan met mijn CI. Eerst zinnen als 'Wim is ziek' en 'Vader zit op kantoor' met een blad voor haar mond. Ik verstond veel dingen verkeerd. Als ik kon zien wat Lotte zei verstond ik het wel.
Dan volgde een test met woorden die met 'binnen' begonnen. Ook met een blad voor de mond. Ik verstond bv binnenwand ipv binnenland of binnengaan ipv binnentuin. Dan een test met klanken. Ik mocht niet naar Lotte kijken en ik moest op een blad klanken aanduiden. Soms ging het goed zoals aa en ui. En soms hoorde ik iets verkeerd. Oo ipv oe en a ipv o. Met deze testen wilde Lotte een inschatting maken van wat ik al kon horen met de CI.
Na een halfuurtje mocht ik alweer naar huis. Volgende keer gaan we echt van start met meer oefeningen. Was ik wel blij om want dit was erg vermoeiend om lang vol te houden.
20 december 2017
Vandaag deden we enkele testen, gevolgd door de bespreking van de resultaten.
deze waren al veelbelovend! Het gaat om testen met enkel de rechter CI (linker CI was uitgeschakeld).
- 83% op de test met lange klinkers. Hierbij moest ik het juiste woord aanduiden uit een rijtje van 4, bv laan leen lien loon. Hier wisselde ik soms klinkers zoals ie met ee.
- 82% op de test met korte klinkers. Hierbij moest ik ook het juiste woord aanduiden uit een rijtje van 4 bv pit pet put pad. Ik wisselde soms wel klinkers zoals i met e en u met e of i.
- 100% op een test waar ik ook een woord uit een rijtje van 4 moest aanduiden.
- 100% op een test waar ik iets langere woorden moest aanduiden uit een rijtje van 4. Bv traangas en 3 soortgelijke woorden.
- 50% op de consonantentest. Dat is de moeilijkste want je moet hier de medeklinker invullen. Bv ie(?)ie, oe(?)oe. De meeste mensen halen hier niet meer dan 50%. Volgens de logopediste kunnen we hier nog op werken.
- 99% op een test waar ik zinnen moest nazeggen. Ik verstond 1 woord verkeerd in 1 zin. De kleren lagen in het nest ipv de eieren lagen in het nest.
Dit zijn uiteraard resultaten in ideale omstandigheden. Een duidelijke stem in een stille omgeving. Met veel achtergrondlawaai kan ik niet alles zo goed verstaan. En ook mensen die mompelen of niet duidelijk praten blijven moeilijk. Maar het is nog steeds een hele vooruitgang als je weet dat ik vroeger met hoorapparaten in ideale omstandigheden max. 60% haalde op dergelijke testen.
28 december 2017
Om 11u had ik een afspraak met logopediste Kaat. We deden eerst oefeningen met woorden die met hetzelfde zinsdeel begonnen. Bv "los" en ik moest dan de woorden nazeggen, bv loslopen, loszetten, losgeld,.. Daarna moest ik zinnen nazeggen die kort begonnen en dan steeds langer werden. Bv van "de leeuw eet" naar "de hongerige leeuw eet een groot stuk vlees" of "de bal rolt" naar "de rode bal rolt naar de blauwe zee".
Daarna volgde een test met achtergrondlawaai waar ik zinnen moest nazeggen. En als afsluiter het sprookje van de heks en de soldaat met achtergrondlawaai. Kaat zette een youtube video op haar gsm met klassieke muziek. Ik moest elke zin herhalen, en als de zin fout was moest de zin opnieuw tot het juist was. Eerst met de rechter CI. Dat was moeilijk maar het lukte redelijk goed. Daarna met 2 CI`s,wat duidelijk beter ging. En ten slotte ook even met enkel de linker CI. Dat ging vlotter dan met de rechter. Met 2 CI`s ging het beste. Het was al erg duidelijk dat ik behoorlijk veel winst heb met een gehoor met 2 CI`s.
22 januari 2018
Vandaag was het Lotte. We deden oefeningen met achtergrondlawaai en enkel rechter CI. Eerst las Lotte zinnen voor, met achtergrondlawaai. Ik moest zeggen of ze waar waren of niet. Bv je eet met mes en vork , je haren kam je met een hark. Er zaten echt hilarische zinnen bij. De oefening ging zonder veel problemen.
Dan moest ik spreekwoorden nazeggen, ook met geroezemoes op de achtergrond. Van dat geroezemoes had ik weinig last en ik kon alles verstaan. Daarna moest ik spreekwoorden aanvullen met geroezemoes op de achtergrond. Beide oefeningen gingen gingen heel vlotjes.
De laatste oefening was moeilijke lange woorden nazeggen met tsjilpende vogeltjes op de achtergrond. Zoals linkerdijbeenbreuk, gedetineerde, complicatie,... Voor mij was dit weer niet moeilijk.
Deze oefeningen vind ik toch gemakkelijker dan situaties in het dagelijkse leven. Dit is met audiologen die getraind zijn om duidelijk te praten en in een rustige omgeving. De audiologen in het UZA zijn ook allemaal vrouwen. Die kan ik het beste verstaan. In deze situatie is het heel gemakkelijk om perfect te horen. Als ik zo'n oefeningen doe met een man in een druk café met luide muziek zou ik het moeilijker hebben om alles goed te volgen.
5 februari 2018
Na de mislukte fitting had ik een afspraak bij Hanne. Ook deze keer moest ik woorden en zinnen nazeggen met achtergrondlawaai. Hanne ging soms achter mij staan. Ik moest zeggen welk woord er niet paste in een rijtje van 4. Daarna vertelde ze iets over feesten en ik moest zeggen welk feest het was: verjaardag, kerstmis, sinterklaas, huwelijk,.. Hanne stelde ook vragen over mijn leeftijd, hobby`s, enz.
Er was ook een oefening waarbij ik moest zeggen over welk onderwerp het ging. Ze vertelde iets en daarop kon ik uitmaken of het over school, een jas, de kapper,... ging. Als laatste oefening moest ik spreekwoorden aanvullen. Makelijk, want ik ken onze spreekwoorden wel goed.
4 juni 2018
Deze keer weer een blitzbezoek aan het UZA met dank aan bus 135 die niet kwam opdagen... Met de volgende bus was ik een half uur later dan gepland. We hadden afgesproken voor een localisatietest om te kijken hoe goed ik met 2 CI`s kan horen van welke richting een geluid komt.
Ik zat op een stoel en voor mij 7 luidsprekers (de stoel en de luidsprekers zie je op de foto), en ik moest in de micro zeggen welke luidspreker geluid maakte. Luidspreker 4 in het midden, luidsprekers 1-3 links en luidsprekers 5-7 rechts. Deze test heb ik als kind en tiener verschillende keren moeten doen bij de logopedist. Ook deze keer kwam er ruis uit een luidspreker en moest ik zeggen de welke. Ik denk dat ik er soms wel naast zat, maar ik hoorde wel of het van links, rechts of het midden kwam.
De bespreking van de resultaten was voor de volgende keer, dan was de analyse van de test klaar.
Daarna hadden we nog heel even tijd voor een moeilijke oefening met enkel de rechter CI aan. Deze keer las Hanne een artikel voor, terwijl ik ook moest luisteren naar wat er op haar smartphone gezegd werd. Daar werd een kookprogramma afgespeeld. Ik had al mooeite genoeg om het artikel te volgen dat Hanne voorlas, dat ik geen tijd had om tegelijk het kookprogramma te volgen. Het artikel ging over de plastic attack in meer dan 100 supermarkten in Vlaanderen.
11 juni 2018
Tijdens de hoorrevalidatie bespraken we de localisatietest van vorige week. Deze was goed. Hanne liet een papier zien met bolletjes (zie foto). Als de bollen op 1 lijn staan is de test perfect. Bij mij stonden wat afwijkingen, maar alle bollen staan vlak bij de lijn. Al bij al kon ik redelijk goed horen vanwaar het geluid kwam.
Hanne vertelde ook dat ze de volgende dag met het audiologenteam mijn resultaten gingen bespreken. Het ging zo goed dat de hoorrevalidatie kon afgebouwd worden. Nu niet meer elke week maar om de 2 weken of minder.
Ten slotte hebben we nog wat oefeningen gedaan. Met mijn Mini Mec (fm-toestel) aan luisteren naar een tekst die Hanne voorlas. Intussen speelde haar gsm ook een filmpje af. Daarna zonder Mini Mec luisteren naar woorden die ze zei en deze herhalen. Met achtergrondgeluid erbij. Daarna dezelfde oefening, maar dan moest ik rijmwoorden geven. Ze zei `vaas` en ik zei dan `haas`. Dan een oefening waar de woorden van de zin door elkaar stonden. Ik moest er mooie zinnen van maken. Ook een test met discriminatie van klinkers waaarbij ik de klinker moest invullen. Alles ging weer heel vlot.
Meer over 2de CI
Bekijk hieronder enkele blogartikelen van andere mensen die een 2de Ci hebben:
- Usher en de eerste keer: De eerste keer dat ik hoorde met een cochlear implantaat. Gastblog van Ivonne Bressers op www.ushersyndroom.nl. Er zijn ook geluidfragmenten opgenomen, die weergeven wat je hoort met een CI.
- Wie het processortje past...: blogartikel over de eerste fitting van een 2de CI.
- www.ikkrijgeenci.nl: website van Martijn, een jonge man met Usher die 2 CI's heeft. Op zijn website vertelt hij over de operatie, fittingen, hoortraining,...