Hoe voelt het, doodgaan?
Zacht wiegend als donsveer
tussen duivels en hemels,
Niet van deze wereld
(welke dan wel)?
Opgaan
in de rook van het Niets,
een graf vol zwarte angst
(de Dood van mijn woord)?
Of misschien een terugkeer
naar de plaats
waar mijn ziel Thuis is
(mag ik mijn ziel nestelen in je hart)?
