Gespannen laat Lieve zich achteroverglijden in het bad. Een heerlijk stomend bad zou haar goed doen, in de hoop dat het haar gierende zenuwen kalmeert. Ze heeft nog alle tijd om zich te ontspannen, Kathy komt haar maar pas om zeven uur halen voor de oud-leerlingenavond. Ze is benieuwd wie er allemaal zou zijn. Stom eigenlijk dat ze zo zenuwachtig is, het is maar een schoolreünie. Die klasgenoten van haar zijn vast even achterbaks en stom als toen. Maar ze wist goed genoeg dat dit niet de reden was van haar zenuwen, maar kon het nog, na al die jaren? Zuchtend sluit ze haar ogen, in een poging zich te ontspannen.

 

Eigenlijk was het begonnen in het derde middelbaar, na die Franse les, de zoveelste buis voor Frans. De Panda van Frans bood haar aan om haar bijles te geven. Iedereen noemde hem de Panda, hoewel zijn naam Andy was. Maar hij had van die schattige panda-ogen, alle meisjes vonden hem eigenlijk een echte knuffel en ze waren stiekem verliefd op hem. Zij had wel wat beters te doen, de Panda interesseerde haar toen nog geen fluit, bovendien woonde hij samen. En het laatste wat ze wou, was het lief van een ander afpakken. Toch moest het toen zo ongeveer begonnen zijn. Hij keek haar zo aan met die speciale donkere blik van hem, er lag iets verlangends in, wat haar verlegen maakte. Ze knipperde met haar ogen. ".... denk je?" hoorde ze hem vragen. Ze keek hem vragend aan, en hij herhaalde zijn vraag: "Volgens mij heb je bijles nodig voor Frans, als het zo blijft haal je je jaar niet. Ik wil je bijles geven, wat denk je?". Voor haar was het ok. Ze zouden meteen de volgende middag beginnen, afspraak na de les in dit lokaal. Met een vreemd gevoel verliet ze het lokaal, ze voelde zich licht en tegelijk beverig.

Toen Lieve de volgende dag in het bewuste lokaal aankwam, stond de deur open. Andy zat er al! Die was wel goed op tijd, moest ze zeggen. Ze ging zitten en nam haar boeken. Ze keek op en voelde een blos op haar wangen trekken. Hij deed het weer! Die intense verlangende blik waarmee hij gisteren naar haar keek. Verbeeldde ze het zich soms? Verlegen sloeg ze haar ogen neer en staarde naar haar boek. De Panda zette haar aan het werk, ze moest oefeningen maken en soms stukjes voorlezen, die hij steeds corrigeerde als ze het fout uitsprak. Ze durfde hem ook niet meer recht aan te kijken, die blik van hem verwarde haar zodanig dat ze bang was om aan dingen te denken waar ze niet aan mocht denken.

Zo ging het elke keer, als hij haar bijles gaf. Ze oefende dat de stukken eraf vlogen, ze las en las en probeerde steeds haar uitspraak juis te krijgen. Schriftelijk maakte ze stilaan vorderingen, maar mondeling bleef nog steeds kwakkelig. Hij moest haar steeds corrigeren, en ze bleef de stomste fouten maken. Ondertussen probeerde ze steeds zijn blik te ontwijken, net zoals de gedachten die steeds stiekem in haar hoofd slopen.
Op een dag worstelde ze zich weer eens door haar tekst, een haarlok gleed voor haar ogen tijdens deze inspanning. Daar bleef hij even hangen. Plots streek Andy deze lok teder weg. Midden in de zin stokte haar stem, geschrokken keek ze op en werd weer getroffen door die vertederde blik in zijn ogen. "Weet je," zei hij "ik heb een idee. Schriftelijk gaat het nu redelijk goed, maar je spraak moet bijgeschaafd worden. Het zou het best zijn dat je jezelf eens hoort spreken op een cassettebandje. Zo kun je beter horen wat je verkeerd zegt. Ondertussen corrigeer ik je fouten, en kun je achteraf vaak hiernaar luisteren om het niet te vergeten. Hiervoor moeten we je stem opnemen terwijl je voorleest, maar dat kan hier niet. Ik stel voor dat we voortaan ook één keer in de week bij mij thuis gaan oefenen, daar heb ik het nodige materiaal. Wat dacht je van zaterdagvoormiddag, om tien uur?" Slik. Wat moest ze hierop zeggen? Langs de ene kant wilde ze dolgraag, zien waar hij woonde, dicht bij hem zijn. Langs de andere kant, was ze bang dat hij verliefd werd op haar (waarom keek hij altij zo raar en streek hij in godsnaam die lok achter haar oren?), en ze wou vooral niet tussen hem en zijn vriendin komen. Ze weifelde even, en nam een kordaat besluit. Haar verbeelding ging zeker met haar op de loop, hij werd vast nooit verliefd op haar en zij moest het niet riskeren om daaraan te denken. "OK, nu zaterdag om tien uur" hoorde ze zichzelf zeggen, voor ze het zelf besefte.

Die zaterdag belde ze aan zijn deur, haar hart klopte wild. 'Dat komt vast door het fietsen'. Even later kwam een jonge vrouw de deur opendoen. Dat moest zijn vriendin zijn, die haar vragend aankeek. "Eh, ik kom voor de Pan... euh voor meneer Driessens. Het is... het is voor bijles voor Frans" hakkelde ze. Daar kwam Andy al de gang in, zijn hemd dichtknopend en zijn haren nat van de douche. Waw, schoot door haar hoofd. "Het is goed, Frederica, dat is dat meisje voor de Franse bijles, over wie ik je heb verteld" en dan tegen Lieve "Sorry, beetje overslapen, vind je het erg dat ik nog even ontbijt terwijl we al beginnen? Oh, ja, ik ga jullie even aan elkaar voorstellen: Lieve, dit is Frederica, mijn vriendin en Frederica, dit is Lieve, mijn leerlinge. Kom je mee naar mijn bureau, Lieve?" Hij ging haar voor en hield heel galant de deur open. "Een momentje, dan haal ik even iets te eten. Wil jij nog iets eten of drinken?"

 

Even later kwam Andy terug met zijn ontbijt en appelsiensap voor Lieve. Hij sloot de deur, en zocht een cassettebandje om het Frans op te nemen. Hij was vergeten nieuwe bandjes te kopen, maar vond nog een bandje waar nog muziek op stond die een vriend ooit voor hem opgenomen heeft, maar waar hij nooit meer naar luisterde. Dat kan dienen, dus, alleen nog even wissen. Ondertussen keek Lieve het kantoor rond. Er hingen een paar foto's, waar ze even naar ging kijken. Een foto van Andy en Frederica met nog twee mensen. Een foto van Andy als soldaat met een paar makkers voor een groene legertent, de armen om elkaars' schouders (dat uniform staat hem zo sexy). Een foto van Andy als kind (wat ongelooflijk schattig). Nog een aantal foto's waar Andy alleen of samen met Frederica op stond, omringd door een troep vrienden. Vooral de foto van Andy als soldaat bekeek ze aandachtig.
Ineens voelde ze twee armen haar omsluiten. Een moment bleef ze perplex staan, toen rukte ze zich los. Ogen groot van verbazing en angst keken hem aan. Ogen vol tedere liefde keken terug. "Wat ben je zo mooi", fluisterde hij. Verward sloeg ze haar ogen neer en deed een stap achteruit. Toen volgde de kus. Voor ze het wist, voelde ze zijn lippen op de hare, in een reflex opende ze haar mond. Hun tongen raakten elkaar. Abrupt draaide ze haar hoofd weg. "Nee! " fluisterde ze, "dit kan niet, dit mag niet... nee"......

 

"... wordt koud". Lieve schrikt wakker uit haar dagdroom. Steven staat naast het bad, liefdevolle, maar bezorgde donkere ogen kijken op haar neer. "Liefje, is alles goed? Je kijkt zo verward. Je water wordt koud, zou je er niet eens uitkomen?". Hij neemt een handdoek, ze gaat staan en teder droogt hij haar af. Dan slaat ze haar armen om hem heen. Hun lippen vinden elkaar, ja, dit is goed. "Is er echt niets aan de hand?" vraagt hij, "er was daarnet precies iets raars met je aan de hand... je reageerde eerst niet op wat ik zei, je leek zover weg. Je bent toch niet ziek?" Lieve glimlacht vaag. "Ik was inderdaad ver weg. Ik zal het je later vertellen, als ik terug ben, het is een heel lang verhaal."

Even later zit ze aan het raam. Nu nog wachten tot ze de auto van Kathy hoorde. De twee zusjes hebben hun hele middelbaar op dezelfde school gezeten, maar Kathy zat vier jaar hoger. Ze gaan samen naar de oudleerlingenavond en Kathy rijdt, kwestie van uitlaatgassen te sparen. Nog een kwartiertje wachten....

 

Ja ze weet het, eigenlijk is het helemaal fout. Maar ze hebben gepraat, uren en uren lang. Wat ze de hele tijd aan haar teveel aan verbeelding wijtte bleek waarheid. Andy was verliefd geworden op haar. Hij vond haar zo mooi, zij kon het niet geloven. Ze was nog zo'n lelijk eendje. En Frederica dan? Zij was niet belangrijk, het was nu Lieve die voor hem telde. Andy en Frederica waren intussen ook elf jaar samen, en ze leefden ondertussen al een paar jaar naast elkaar. Andy had nog vaak gedacht om het op te geven, maar op zulk een moment laaide de passie meestal even weer op, om later weer uit te doven. Toch maar niet, het zou Frederica veel verdriet doen. Misschien is dit een fase in het leven waar hij door moest, hij was tenslotte bijna dertig. En toen werd hij verliefd op Lieve. Hij wist wel dat het fout was, ze was amper vijftien. Hij probeerde haar uit zijn hoofd te zetten, maar dat lukte niet. Telkens als hij bij Frederica zat, zag hij Lieve voor zijn oog zweven. Hij kon enkel nog maar aan Lieve denken. Lieve wilde niet aan een relatie denken zolang Andy en Frederica bleven samenwonen. Ze had gelijk, dus heeft hij het voorzichtig aan Frederica verteld. Niet alles, voorlopig alleen maar dat het voor hem over was. Hij voelde het al een tijdje zo aan, het was niet van vandaag, en het zou niet meer terugkomen. Ze zouden beter uit elkaar gaan. Frederica heeft uiteindelijk het hele verhaal uit Andy getrokken, en ze had veel verdriet, ze was kwaad, ze schold hem uit voor monster en nog meer dingen. Met veel kabaal is ze uiteindelijk naar Spanje vertrokken, terug naar haar ouders. Andy had nu het hele huis voor zich alleen. Of voor hem en Lieve, als ze kwam.

Ze besloten om hun relatie geheim te houden. De hele school zou er schande van spreken, en Andy deed zijn job zo graag, die wou hij liever niet verliezen. Ze spraken altijd in het geheim af bij hem thuis. Ze konden eigenlijk niet weg. Een enkele keer gingen ze, 's avonds laat, wandelen in het bos achter zijn huis. Een keer gingen ze ook naar de Metropolis in Antwerpen, daar hadden ze ook niet veel kans bekend volk tegen te komen. Ze durfden ook niet dikwijls zomaar af te spreken, iemand zou het kunnen zien dat ze vaak samen waren. Om de paar maanden kwam ze bij hem op bezoek. De bijlessen gingen nu alleen maar op school door, voor alle zekerheid. Tijdens de lessen deden ze alsof ze niet meer dan leraar en leerling waren. Toch voelde ze soms zijn blik op haar rusten, en als ze opkeek, keek hij weg.
Maar de momenten dat ze alleen samen waren, liet hij haar alle hoeken van de hemel zien. Daar liet een blik in elkaars ogen de hele wereld weg vallen. De kleren volgden vanzelf. Hij wijdde haar in in de kunsten van liefde en passie. Nooit bleef ze een nacht bij hem slapen, hoe graag ze ook wilden. Ze mochten het niet weten.

Hun relatie werd toch ontdekt. Het ging heel stom, eigenlijk. Een leerkracht had hen zien kussen na de film. Na dit schooljaar was de carrière van leerkracht voor Andy afgelopen. Het had geen zin om hem meteen al te ontslaan, het schooljaar was bijna om. Ook de ouders van Lieve werden op de hoogte gesteld. Lieve mocht niet meer naar Andy toe. Toch konden ze haar niet tegenhouden. Ze wist dat het niet verstandig was, maar haar hart sprak anders, en ze was nog zo naïef in die tijd. Als ze kon, ging ze stiekem naar hem toe. Zeldzame heerlijke momenten, die een verslaving leken te worden voor beiden. Hun lichamen verlangden meer en meer.
Toch kwam ook het moment van afscheid. Andy was dus ontslagen als leraar, maar had snel een andere job gevonden. Hij moest meewerken in een ontwikkelingsproject, en daarvoor moest hij naar Zuid-Amerika gaan wonen. Het was het einde van de wereld voor haar. Er werd veel beloofd, ze zou mogen komen logeren. Waar uiteindelijk nooit iets van kwam....

 

De claxon van de auto van Kathy laat haar opschrikken uit haar dromen. Oei, ze moet vertrekken! Vlug grabbelt ze haar jas en haar handtas bijeen. Ze geeft Steven nog vlug een tedere afscheidskus.
Ze rent naar de auto, om in te stappen en weg te rijden. Kathy en Lieve praten over de school, de leerlingen, de leraren,... Het enige onderwerp dat ze mijden, is Andy. Ze kijkt uit het venster en begint weer te dromen...

 

Andy was naar het buitenland, het was voorgoed over en voorbij. In het begin miste ze hem enorm, maar dat beterde. Ze hoorde heel weinig van hem, maar telefoneren was duur. Een enkele keer belde hij, hij miste haar enorm, zei hij. Hij bleef een jaar weg, langer hield hij het er niet uit. Het klimaat was te warm, daar kon hij niet tegen. Hij was het vrij koele Belgische klimaat gewend, en hij werd ziek van die hitte. Dus kwam hij terug naar huis. Toen zag ze hem ook weer terug. De passie laaide meteen weer op, na die eerste blik in elkaars' ogen. Maar dat was eigenlijk ook het enige wat echt oplaaide. Die passie verteerde al het andere, tot er niets meer overbleef dan passie.
Op een dag vond ze een brief op zijn bureau. Een brief van een vrouw, die hem blijkbaar kende in Zuid-Amerika. En goed kende, te oordelen naar de inhoud. Ze schreef hoezeer ze hem miste, dat ze verlangde naar zijn armen om haar heen en meer dingen. Ze zocht nog verder. Uiteindelijk vond ze nog meer brieven uit Zuid-Amerika, niet van één vrouw maar van drie. Klaarblijkelijk had hij met al die vrouwen een relatie. Ze nam die brieven mee naar de slaapkamer, om te zeggen dat ze Andy nooit meer wou zien. En de reden gooide ze op zijn bed. En ze verdween uit zijn leven. Voorgoed.

Hoewel, soms kwam ze hem toevallig nog tegen en dan maakten ze een praatje. Ze voelden allebei nog steeds die vonken van vroeger. Adrenaline joeg door hun aderen als ze elkaars' blik zagen.

 

Lieve staat midden tussen de klasgenoten van haar zus. Van haar klas is er bijna niemand komen opdagen. Geeft niet, ze amuseert zich best. Ze was net in een interessant gesprek verwikkeld geraakt met Ingrid, Kathy's vroegere beste vriendin als ze op elke schouder een hand voelt, verrast draait ze zich om. Andy! Dezelfde lieve tedere panda-ogen, zijn haar heel kort. Het staartje is weg. Haar hart slaat sneller, ze voelt zich wat verward en onwennig in zijn aanwezigheid. "Zin in een praatje?" vraagt hij. Samen lopen ze naar een bank en vragen naar elkaars' leven. Andy is getrouwd, en heeft drie kinderen. Hij laat foto's zien van drie schattige kindertjes. Eén lijkt al sprekend op hem, de andere twee lijken volgens hem op hun moeder. Dan tovert hij een foto van hun moeder tevoorschijn, een knappe vrouw. En hoe bevalt het huwelijksleven hem? Gewoon, goed. Hij heeft een lieve vrouw en leuke kinderen, maar het verleden kan hij toch niet uit zijn hoofd zetten. Hij denkt soms nog wel aan Lieve. En hoe is het met Lieve? Onwennig begint ze te vertellen, ze voelt zijn blik op haar branden en verward ontwijkt ze steeds zijn ogen. Lieve is nog niet getrouwd, maar ze woont drie jaar samen met Steven. Ze haalt een foto van een knappe donkerharige jongeman uit haar portefeuille, dit is Steven. Ze is zo gelukkig met Steven, zoals ze nooit tevoren gelukkig geweest is in haar leven. Ze vertelt hoe ze hem heeft leren kennen, en hoe ze voor deze lieve grappige losbol viel. Een hele avond praten ze met elkaar, ze beloven dat ze voortaan regelmatig contact met elkaar houden.

Na de reünie rijden Kathy en Lieve terug naar huis. Dit keer gaat het gesprek over Andy. Volgens Kathy is Andy nog steeds verliefd op Lieve, ze zag het aan de manier waarop hij naar haar keek. "Van mij mag hij," zegt Lieve, "maar ik denk er niet aan om weer verliefd te worden op Andy. Ik zou Steven niet meer willen ruilen, voor geen goud ter wereld!".

De volgende dag zitten Steven en Lieve gezellig samen op de bank. "Ik moet je eens iets vertellen," zegt Lieve, "maar het is een heel, heel, lang verhaal....."

 

Terug naar de verhalen